Rüya, 24 yaşındaydı. Kartal escort eski mahallelerinden birinde, denizi görmeyen ama rüzgârını hissedebildiği bir dairede yaşıyordu. Sabahları, karşı apartmanın duvarına vuran ışıkla uyanıyor; her gün aynı kahveyle, aynı sessizlikle başlıyordu güne. Hayatı bir süredir tekrardan ibaretti: uyan, çalış, sus, dayan.
Küçük yaşta annesini kaybetmişti. Babası başka bir şehirde yeniden evlenmişti. Rüya, İstanbul’a lise biter bitmez gelmiş, tekstilde iş bulmuştu. Milf önce hayalleri vardı: belki bir gün üniversiteye girecek, belki sahaflarda kitap satacaktı. Ama sonra geçim derdi, kira, fatura, yalnızlık… Hepsi hayallerin yerini aldı.
Kartal’da bir tekstil atölyesinde sabah 8’den akşam 7’ye kadar çalışıyordu. Aldığı maaş, ne düzgün bir eve ne de yaşanabilir bir yaşama yetiyordu. Ay sonunda geriye sadece yorgunluk kalıyordu. Bir gün işten çıkarken tanıdığı bir kız “daha kısa sürede daha çok kazanabileceğin bir yol”dan söz etti. Rüya önce sustu. Sonra merak etti. Sonra düşündü.
İlk adımını atarken, korkusu utancından büyüktü. Kartal’da bir rezidansta ayarlanmış bir daireye gitti. Vip elinde çantasını sıkarak kapıyı çaldı. Yüzleştiği şeyin ne olduğunu tam o an anladı. Ama geri dönmedi. Çünkü bu şehirde geri dönmek, bazen aç kalmak demekti.
Geceler çoğaldı. Rüya’nın aynaya bakışları kısaldı. Sanki göz göze gelirse her şey ortaya çıkacakmış gibi. İçinde susturduğu bir “ben kimim” sorusu büyüdü durdu.
Bir sabah işe gitmek yerine Kartal escort sahiline indi. Çantasından defterini çıkardı. Çocukken annesiyle birlikte tuttuğu günlüğü yıllar sonra yeniden kullanmaya karar verdi. Yazdı. O geceyi, çaresizliği, kendinden duyduğu utancı… Sonra bir sabah yazdığı birkaç sayfayı bir bloga yükledi. İsimsizdi. Ama içten, ama gerçek.
Bir hafta sonra gelen mesaj onu sarstı: “Yazdıkların benim yaşadıklarıma çok benziyor. Yalnız olmadığını bil.” Bu mesaj, Rüya’nın kaderini değiştiren ilk adımdı. Çünkü yıllardır ilk kez yalnız olmadığını hissetmişti.
Artık geceleri değil, kelimeleri seçmeye başladı. Ufak tefek içerik yazarlığı işler aldı. Kira için yetmese de ruhunu doyuruyordu. Gün geçtikçe geceleri bıraktı. Artık kendine ait, korkusuz bir hayat kurmanın yollarını arıyordu.
Bir yanıt yazın