Selma 32 yaşındaydı. Her sabah güne Kartal escort sahilinde, eski bir çay bahçesinin önündeki taş bankta oturarak başlardı. Elinde karton bir kahve bardağı, gözleri denizde… Sanki suyun içinde yıllar önce kaybettiği Dövmeli bir şeyi arar gibi. Kimse onu fark etmezdi. Belki de o artık fark edilmek istemiyordu.
Doğduğu şehir Muş’tu. Kalabalık bir evde, sessiz bir çocuk olarak büyümüştü. Babası kızı olduğu için ona hiç güvenmemişti. “Sen okuyup ne olacaksın ki?” dediği günü hâlâ hatırlıyordu. Ama Selma inatçıydı. Liseyi bitirdi, gizli gizli İstanbul’a sınav başvurusu yaptı. Kazandığında ailesine gerçeği söyleyemedi. Gecenin bir yarısı küçük bir çantayla evden çıktı.
İstanbul’da ilk olarak Kartal’a yerleşti. Ucuz bir öğrenci evine sığındı. Hem çalıştı, hem açık öğretime yazıldı. Bir tekstil atölyesinde ütücülük yaptı, sonra bir çağrı merkezinde. Hayat sertti ama umut vardı. Ta ki… bir akşam evine dönerken tanıştığı biri ona kolay para kazanmanın yolunu gösterene kadar.
Başta istemedi. Sonra işsiz kaldı. Sonra borçlandı. Sonra “bir kereden bir şey olmaz” dedi. Ama her şey orada başladı. Hayat birden bire tersine seks döndü. Geceleri başka bir kadına dönüşüyor, sabahları aynaya bakmak istemiyordu. Ne geçmişi kalmıştı, ne de geleceğe inancı.
Bir gece Kartal metrosundan çıkarken, yağmurda sırılsıklam olmuş bir kadına yardım etti. Kadın ona teşekkür ettikten sonra eline bir broşür tutuşturdu:
“Kadın Dayanışma Merkezi – barınma, terapi, yeni bir başlangıç.”
Selma önce gülüp geçti. Kimin umrundaydı ki artık? Ama birkaç gün sonra banka otururken broşüre tekrar baktı. Ve içinden bir ses “denemelisin” dedi. O ses, uzun zaman sonra ilk kez kendisine ait bir sesti.
Merkeze gitti. İlk başta konuşamadı. Sadece ağladı. Sonra duymaya, dinlenmeye ve paylaşmaya başladı. Aylar içinde kendine küçük bir oda, temiz bir yatak ve bir iş buldu. Şimdi Kartal escort bir fırında sabah vardiyasında çalışıyor. Yeni insanlarla tanışıyor. Gözleri artık yere değil, gökyüzüne bakıyor.
Bir yanıt yazın