Tuzla escort sahiline yakın, eski apartmanların gölgesinde yaşayan genç bir kadın vardı: Sevda. Henüz yirmi iki yaşındaydı, ama gözlerindeki kondomsuz yorgunluk otuz yılın yükünü taşır gibiydi. Yaşadığı hayat, kimsenin isteyerek seçmeyeceği kadar zor ve kırıcıydı.
Sevda, küçük yaşta götten babasını kaybetmiş, annesiyle birlikte ayakta durmaya çalışmıştı. Maddi sıkıntılar bitmek bilmiyordu. Annesi hasta düşünce evin yükü tamamen onun omuzlarına kaldı. Lise eğitimini yarıda bırakmak zorunda kaldı; önce fabrikalarda işçilik yaptı, sonra kafelerde garsonluk… Ama ne yapsa kazandığı para kira ve ilaç masraflarına yetmiyordu. Zamanla çareyi hiç istemediği bir yolda buldu: Hayat kadınlığı.
Her gece Tuzla’nın kenar sokaklarında yürürken içine işleyen bir utanç vardı. Kalbi paramparça olsa da annesine ilaç alabilmek, evin ışıklarını açık tutabilmek için bu yolu seçmişti. Sevda’nın iç dünyasında büyük bir fırtına kopuyordu; her sabah yatağa uzandığında gözyaşlarıyla uyuyakalıyor, “Benim de hayallerim vardı, neden böyle oldu?” diye sorguluyordu.
Yaşadığı küçücük odanın camı denize bakıyordu. Her sabah denizin maviliğine oral gözlerini diker, özgürlüğü düşlerdi. Tuzla sahilinde el ele dolaşan insanları gördüğünde içi burkulurdu. Onun da sevilmeye, değer görmeye hakkı vardı. Fakat toplumun acımasız bakışları, ona sadece önyargı ve küçümseme bırakıyordu.
En büyük tesellisi, gizlice tuttuğu günlüktü. Defterine yazdığı satırlarda bir umut saklıydı:
“Bir gün buradan gideceğim. Saç tasarımı öğrenip küçük bir kuaför açacağım. Kendi emeğimle para kazanacağım. Bu hayat benim sonum olmayacak.”
Sevda bazen Tuzla escort balıkçı barınaklarına gider, denize açılan tekneleri izlerdi. “Keşke ben de onlar gibi özgürce gidebilsem” diye düşünürdü.
Her zorluğa rağmen Sevda’nın gözlerindeki ışık sönmüyordu. Belki yol uzun ve çetin olacaktı, ama o pes etmeyecekti. Çünkü hayat ona ne kadar ağır gelse de, içinde taşıdığı direnç ve umutla bir gün kendi güneşini doğuracağına inanıyordu.
Bir yanıt yazın