Pendik escort arka sokaklarında rüzgâr sert eserdi o gece. Soğuk, tenin altına işleyen bir yalnızlık gibiydi. Zeynep, henüz yirmi dört yaşındaydı ama yüzündeki yataktan çıkmayan çizgiler yaşından çok daha fazlasını anlatıyordu. O da herkes gibi güzel bir hayatın hayalini kurmuştu; sıcak bir evi, huzurlu bir yuvası olsun istemişti. Ama hayat, ona bambaşka bir yol çizmişti.
Zeynep küçükken babasını kapalı escort kaybetmiş, annesiyle birlikte zorluklar içinde büyümüştü. Lise yıllarında okulu bırakmak zorunda kalmış, çeşitli işlerde çalışmıştı. Ancak her girdiği işte bir şekilde haksızlığa uğruyor, ya maaşını alamıyor ya da kötü muamelelere maruz kalıyordu. İstanbul’a, yani Pendik escort geldiğinde “yeniden başlarım” diye düşünmüştü. Fakat şehir, ona hiç kucak açmamıştı.
Bir süre arkadaşının evinde kalmış, sonra oradan da çıkarılınca sokakta kalmıştı. Açlık, soğuk ve çaresizlik insanı çok hızlı değiştirir. Zeynep de bir noktada cimcif teslim olmuştu. Başta sadece “birkaç günlüğüne” dediği şey, zamanla alışkanlığa dönüştü. Geceleri Pendik escort arka caddelerinde dolaşıyor, hayatını sürdürebilmek için bedenini satıyordu.
Her sabah gün doğarken eve döndüğünde aynanın karşısına geçip kendine bakardı. Aynadaki kadını tanıyamazdı artık. O gülümseyen, hayal kuran genç kız gitmişti. Geriye yorgun, ama hâlâ içinde bir parça umut taşıyan bir kadın kalmıştı. “Belki bir gün,” derdi kendi kendine, “belki bir gün kurtulurum.”
Bir gece Pendik sahilinde otururken yanına yaşlı bir adam yaklaştı. Zeynep tedirgin oral olmuştu ama adam yalnızca, “Kızım, üşümüşsün, sıcak çay ister misin?” dedi. Uzun zamandır kimse ona “kızım” dememişti. O an, içindeki buzlar biraz eridi. Adam, mahalledeki bir yardım merkezinde gönüllü çalıştığını söyledi ve isterse oraya gelebileceğini anlattı.
Bir yanıt yazın