Şile escort sabahı ağır ağır uyanıyordu. Gökyüzü gri bulutlarla kaplıydı, rüzgâr sert ama tanıdık bir şekilde esiyor, dalgalar sahile hırçınca vuruyordu. Bu kasaba dışarıdan huzur dolu görünürdü, ama herkesin bilmediği, kimsenin konuşmadığı gölgeleri vardı. O gölgelerden biri de Elif’ti.
Elif 24 yaşındaydı. Gençti ama yüzünde yılların bıraktığı izler vardı. Gözlerinin altında belirginleşen morluklar, uzun zamandır uykusuzluğun, yorgunluğun ve gerginliğin bir hatırası gibi duruyordu. Ailesini kaybettiğinde daha çocuktu. Elinde ne kimse, ne de tutunacak bir dal kalmıştı. Yaşam mücadelesi onu Şile escort gölgesine itmiş, kendi ayakları üzerinde durmak için istemediği yollar seçmek zorunda bırakmıştı.
Küçük evinin penceresinden dalgaları izleyerek güne başladı Elif. Bu kasabada insanlar konuşur, dedikodular rüzgâr gibi yayılırdı; kimse onun ne yaşadığını anlamaya çalışmazdı. Ama Elif, tüm bu bakışlara rağmen ayakta durmayı öğrenmişti. Sahile doğru adımlarını atarken içinden hep aynı cümleyi geçirirdi: “Bugün de bitecek.”
Şile escort sokakları sabah saatlerinde tenhaydı. Taş döşeli yollar, denizden gelen tuzu soluyordu. Elif yürürken rüzgâr saçlarını savuruyor, soğuk hava yanaklarını yakıyordu. Ama bu acı, onun alıştığı acıydı; hayatın yükü daha ağırdı zaten. Gün içinde kazanç elde edebilmek için sahilde dolaşır, bazen küçük işler yapar, bazen de istemediği ortamlara girmek zorunda kalırdı. Her gece eve döndüğünde kendini daha da tükenmiş hissederdi.
Yalnızlık, Elif’in hayatının en koyu rengi olmuştu. İnsanların gözünde sadece bir “etiket” olmuştu ama hiçbir etiket, bir insanın yaşadığı gerçek mücadeleyi tam olarak anlatamazdı. Elif de aslında sadece hayatta kalmaya çalışan genç bir kadındı. Rüyaları vardı; okuyamadığı okullar, gidemediği şehirler, kuramadığı bir hayat… Ama yine de o hayallere tutunuyordu.
Bir yanıt yazın