Blog

Sena, 26 yaşında, Kadıköy escort kalabalık sokaklarında yaşam mücadelesi veren genç bir kadındı. Üniversiteyi yeni bitirmiş, ama iş bulmakta zorlanıyordu. Ailesi maddi olarak ona destek olamıyordu, oral çünkü kendi ekonomik sıkıntıları onları da zorlamıştı. Sena, hayatın yükünü tek başına taşımak zorundaydı.

Gündüzleri küçük bir kitapçıda çalışıyordu, kazandığı para kirasını ve diğer ihtiyaçlarını ancak karşılıyordu. Kadıköy’ün canlı caddelerinde, her gün yeni hayaller kurar ama aynı zamanda geleceği için endişelenirdi. Hayat, ona kolay davranmıyordu. Gün geçtikçe borçları artıyor, umutsuzluk içini sarıyordu.

Bir akşam, Kadıköy’ün ara sokaklarında yürürken eski bir tanıdığından beklemediği bir teklif aldı. Para kazanması için zor ve riskli bir yoldu bu; eskortluk yapmak zorunda kalmıştı. Başta çok tereddüt etti, gururu buna engel olmaya çalıştı. Ancak ekonomik sıkıntılar onu çaresiz bırakmıştı. Bu işi yapmak zorundaydı, başka çaresi yoktu.

Geceleri işine giderken içinde fırtınalar kopuyordu. Kendiyle savaşıyor, yaptıklarından utanıyor ama yaşam mücadelesi onu her seferinde milf ayağa kaldırıyordu. Gündüzleri ise Kadıköy’ün sokaklarında yalnız yürüyerek, kitaplarına sarılarak ve eski dostlarıyla konuşarak kendini toparlamaya çalışıyordu.

Sena için Kadıköy, hem umut hem de zorluk demekti. Burada kaybolmamak, güçlü kalmak çok zordu. Ama içindeki direnç ona güç veriyordu. Kendine olan inancını hiçbir zaman yitirmedi. Bir gün, Kadıköy Belediyesi’nin açtığı meslek kursuna katılarak hayatını değiştirmeye karar verdi. Orada yeni bir şeyler öğrenmek, farklı bir yol çizmek istiyordu.

Sena’nın hayatı kolay değildi ama her gün yeni bir mücadele, yeni bir umuttu. Kadıköy escort kalabalık sokakları arasında kaybolmadan, kendi ışığını bulmak için savaşıyordu. Kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenmişti ve geleceğe umutla bakıyordu.

Rüya, 24 yaşındaydı. Kartal escort eski mahallelerinden birinde, denizi görmeyen ama rüzgârını hissedebildiği bir dairede yaşıyordu. Sabahları, karşı apartmanın duvarına vuran ışıkla uyanıyor; her gün aynı kahveyle, aynı sessizlikle başlıyordu güne. Hayatı bir süredir tekrardan ibaretti: uyan, çalış, sus, dayan.

Küçük yaşta annesini kaybetmişti. Babası başka bir şehirde yeniden evlenmişti. Rüya, İstanbul’a lise biter bitmez gelmiş, tekstilde iş bulmuştu. Milf önce hayalleri vardı: belki bir gün üniversiteye girecek, belki sahaflarda kitap satacaktı. Ama sonra geçim derdi, kira, fatura, yalnızlık… Hepsi hayallerin yerini aldı.

Kartal’da bir tekstil atölyesinde sabah 8’den akşam 7’ye kadar çalışıyordu. Aldığı maaş, ne düzgün bir eve ne de yaşanabilir bir yaşama yetiyordu. Ay sonunda geriye sadece yorgunluk kalıyordu. Bir gün işten çıkarken tanıdığı bir kız “daha kısa sürede daha çok kazanabileceğin bir yol”dan söz etti. Rüya önce sustu. Sonra merak etti. Sonra düşündü.

İlk adımını atarken, korkusu utancından büyüktü. Kartal’da bir rezidansta ayarlanmış bir daireye gitti. Vip elinde çantasını sıkarak kapıyı çaldı. Yüzleştiği şeyin ne olduğunu tam o an anladı. Ama geri dönmedi. Çünkü bu şehirde geri dönmek, bazen aç kalmak demekti.

Geceler çoğaldı. Rüya’nın aynaya bakışları kısaldı. Sanki göz göze gelirse her şey ortaya çıkacakmış gibi. İçinde susturduğu bir “ben kimim” sorusu büyüdü durdu.

Bir sabah işe gitmek yerine Kartal escort sahiline indi. Çantasından defterini çıkardı. Çocukken annesiyle birlikte tuttuğu günlüğü yıllar sonra yeniden kullanmaya karar verdi. Yazdı. O geceyi, çaresizliği, kendinden duyduğu utancı… Sonra bir sabah yazdığı birkaç sayfayı bir bloga yükledi. İsimsizdi. Ama içten, ama gerçek.

Bir hafta sonra gelen mesaj onu sarstı: “Yazdıkların benim yaşadıklarıma çok benziyor. Yalnız olmadığını bil.” Bu mesaj, Rüya’nın kaderini değiştiren ilk adımdı. Çünkü yıllardır ilk kez yalnız olmadığını hissetmişti.

Artık geceleri değil, kelimeleri seçmeye başladı. Ufak tefek içerik yazarlığı işler aldı. Kira için yetmese de ruhunu doyuruyordu. Gün geçtikçe geceleri bıraktı. Artık kendine ait, korkusuz bir hayat kurmanın yollarını arıyordu.

Meryem, 25 yaşındaydı. Kartal escort dar arka sokaklarında, dış cephesi yıllar önce boyanmış ama çoktan çatlamış bir apartmanın en alt katında tek başına yaşıyordu. Sabahları erken kalkar, her gün aynı yokuşu çıkıp Kartal sahiline kadar yürürdü. Sessizdi. İnsanların yüzüne nadiren bakar, adımlarını hep aynı tempoyla atardı. Çünkü alışmıştı; görünmeden yaşamak ona zarar vermiyordu, hatta koruyordu.

Bir zamanlar Cerrahpaşa’da hemşirelik okuyordu. Sessiz, çalışkan bir öğrenciydi. Derslerinden geri kalmaz, hafta sonları ek işlerde çalışırdı. Ama hayat, planlar sormadan yön değiştirir. Annesi beyin kanaması geçirip yatağa mahkûm kalınca, Meryem okulu bırakmak zorunda kaldı. Evdeki tek çalışan oydu artık. Babası yıllar önce başka bir şehirde yeni bir aile kurmuş, Meryem’e ve hasta annesine yalnızca sessizlik bırakmıştı.

İlk işini bir temizlik şirketinde buldu. Ardından yaşlı bakımı, sonra gündelik işlerde temizlik… Ama yetmedi. Elektrik faturasının kesildiği bir akşam, karanlıkta otururken “son çare” olarak gördüğü o numarayı aradı. Daha önce bir müşterinin teklif ettiği ama reddettiği o dünyaya bir adım attı: geceleri başkalarının hayatlarına dokunarak, kendi hayatından biraz daha uzaklaşarak yaşamaya başladı.

Seni Bekliyorum

İlk geceyi hâlâ hatırlıyordu. Kartal’da küçük, bakımlı bir oteldeydi. Odaya girdiğinde aynaya bakmadı. İş bittiğinde cebine koyduğu para ağırdı. Evde annesine ilaç, kendine sessizlik aldı o parayla.

Haftalar geçti, bu iş düzenine dönüştü. Gündüzleri annesine bakıyor, geceleri yabancı adreslere gidiyordu. Bir gün, Kartal escort sahilinde yürürken sahilde kitap okuyan bir kıza denk geldi. Kızın yanında yere düşen defteri uzattı. Kız teşekkür etti ve “Siz de yazıyor musunuz?” diye sordu. Meryem yalan söylemedi: “Eskiden yazardım.” Bu kısa cümle geçmişin kapısını araladı.

O gece eve döndüğünde defterini buldu, sayfalarını çevirdi. En son yazdığı tarih, annesi hastalanmadan önceydi. Kalemi eline aldı, uzun süre sadece bekledi. Sonra yazmaya başladı: korkularını, yorgunluğunu, geceleri, annesini, yalnızlığını… Sayfalar doldukça, içi biraz hafifledi.

Meryem, yavaş yavaş geceleri bırakmaya karar verdi. Yazdıklarını bir forum sitesinde anonim olarak paylaşmaya başladı. Beklemediği kadar çok insan okudu, yorum yaptı. Bir yayınevi mesaj attı: “Gerçek bir hikâye yazıyorsanız, bu anlatılmalı.”

Benim adım Elif, 24 yaşındayım. Kadıköy escort karmaşasında kendime küçük bir yer açmaya çalışıyorum. Her sabah Bahariye Caddesi’nde kalabalığın içinde yürürken, insanların yüzlerine bakıyorum. Kimse kimseyi görmüyor bu şehirde; ben de bazen görünmemeyi seçiyorum.

Üniversite üçüncü sınıf öğrencisiyim, İstanbul Üniversitesi’nde Türk Dili ve Edebiyatı okuyorum. Ama okul hayatım kadar sokakta geçen zamanım da var. Vip çünkü hem çalışıp hem okumak zorundayım. Kadıköy’de bir kitapçıda yarı zamanlı çalışıyorum. Kitap raflarını düzenlerken elimde eski bir romanın sayfaları arasında kaybolmak, bazen beni gerçeklerden uzaklaştıran tek şey oluyor.

Azdım

Ailem Tekirdağ’da. Maddi durumumuz hiç iyi olmadı. Babam emekli, annem ev hanımı. İstanbul’a ilk geldiğimde bana bir tencere yemek, bir yorgan ve “kendine dikkat et” cümlesiyle uğurladılar. O günden beri her şeyi kendim hallettim. Kadıköy’de eski bir apartmanın çatı katında yaşıyorum. Kışın buz gibi, yazınsa cehennem sıcaklığında. Ama yine de özgürüm orada. Kimse karışmıyor, kimse yargılamıyor.

Kadıköy, bir yandan renkli kafeleriyle umut verirken, bir yandan da köhne arka sokaklarında gerçekleri yüzüme çarpıyor. Özellikle gece eve dönerken üzerime sinen tedirginliği anlatamam. Kadın olmak kolay değil. Hele genç bir kadınsan, bu şehir her adımda seni test ediyor. Ama yılmıyorum. Çünkü pes edersem, beni ben yapan her şeyi kaybederim.

Bir gün sahilde otururken kendi kendime söz verdim: Bir gün bu şehirde yalnızca hayallerimi gerçekleştirmek için yaşayacağım. Zorunluluktan değil, tutkudan… Belki bir kitap yazacağım. Belki başkalarının hikâyelerini anlatacağım. Ama önce kendi hikâyemi bitirmem gerek.

Ben Elif. 24 yaşında bir kadın. Kadıköy escort ayakta kalmaya çalışan, kalabalık içinde görünmeyen ama kendini her gün yeniden var eden biri. Zor, evet. Ama vazgeçmek yok.

Benim adım Nisa, 26 yaşındayım. Üç yıldır Kadıköy escort yaşıyorum. Hayat bana fazla cömert davranmadı, ama ben de ondan kolay vazgeçmedim. Her sabah gözlerimi açtığımda yeni bir mücadeleyle karşılaşıyorum; bazen ay sonunu getirmek, bazen de yalnızlıkla baş etmek.

İstanbul’a ilk geldiğimde cebimde üç beş kuruş, içimde ise umut vardı. Anadolu’dan gelmiştim. Ailem beni okutmak için elinden geleni yaptı, ama üniversite hayatı başladığında, her şeyin sorumluluğu bana kaldı. Vip şimdi Moda’da küçük, rutubet kokan bir bodrum katında tek başıma yaşıyorum. Oda küçük, penceresi denize değil bir duvara açılıyor. Ama orası benim sığınağım.

Sert Sikiş

Mimar Sinan Üniversitesi’nde resim okuyorum. Sanat, hayatımdaki tek sığınak belki de. Renklerle konuşabiliyorum, fırçayla anlatamadığım hiçbir şey yok. Ama ne yazık ki fırça faturaları ödemiyor. Bu yüzden akşamları Kadife Sokak’ta bir mekânda temizlik yapıyorum. Müşteriler çıkıp müzik sustuğunda, ben paspası elime alıyor, gecenin sessizliğinde çalışıyorum.

Kadıköy escort renkli, hareketli, özgür gibi görünen ama içinde görünmeyen kederleri saklayan bir yer. Burada herkes bir şeylerden kaçıyor gibi. Bazıları geçmişinden, bazıları kendinden. Ben hem geçmişimden hem de geleceğimden korkuyorum. Ama burası bana nefes alacak bir alan sundu. Rıhtımda oturup gözlerimi kapattığımda, hayallerime biraz daha yaklaşmış gibi hissediyorum.

Kadın olmak bu şehirde zor. Hele ki genç bir kadınsan ve yalnız yaşıyorsan… İnsanlar sana önce gözleriyle, sonra sözleriyle sınır çizmeye çalışıyor. Ama ben çizilen sınırları hep silmeye çalıştım. Korkarak yaşamak yerine güçlü kalmaya karar verdim. Çünkü güçlü kalmak, bazen sadece yürümeye devam etmektir.

Hayalim, bir gün kendi sanat galeri atölyemi açmak. Sadece resim sergilemek değil; benim gibi yalnız kalan genç kadınlara da bir alan yaratmak istiyorum. İçinde kitaplar, tuvallar ve umut olsun. Çünkü umut, karanlıkta kalan tek ışık.

Ben Elif. 24 yaşındayım. Hayatımın en zorlu ama bir o kadar da öğretici dönemini İstanbul’un Kadıköy escort semtinde geçiriyorum. Kadıköy, çoğu insan için sadece kafeler, sokak müzisyenleri ve özgürlük demek olabilir. Ama benim için burası, hem hayallerimin hem de hayatta kalma mücadelesinin merkezi.

Üniversite okumak için geldiğim bu şehirde yalnız yaşıyorum. Ailem başka bir şehirde, küçük bir kasabada mütevazı bir hayat sürüyor. Onlara yük olmamak için hem okuyup hem çalışıyorum. Gündüzleri üniversitede iletişim fakültesinde derslere giriyorum, akşamları ise bir kitabevinde kasaya bakıyorum.

Kadıköy’ün hareketliliği bazen ilham verici, bazen de yorucu. İnsan kalabalığının içinde kendini yalnız hissetmek garip bir çelişki. Ama alıştım. Kadıköy sokaklarının her taşında bir hatıram var artık. Moda sahilinde yaz akşamları arkadaşlarımla dertleştiğimiz banklar, rıhtımda koşturarak yetiştiğim vapurlar, Bahariye Caddesi’nde yürürken dinlediğim sokak müzisyenleri…

Evde Seni Bekliyorum

Zorluklar hiç bitmedi. Kiramı ödeyebilmek için çoğu zaman üç kuruşa çalıştım. Tek başına genç bir kadın olarak bu şehirde var olmak, sadece maddi değil, duygusal anlamda da dayanıklılık gerektiriyor. Gece eve dönerken her adımımı planlamam, gözümün sürekli etrafta olması gerekiyor. Güvende olmak, bir kadın için hâlâ lüks gibi.

Yine de yılmadım. Her kitap rafı dizdiğimde, her müşteriyle sohbet ettiğimde, kendime daha çok güveniyorum. Çünkü hayal kurmak hâlâ bedava ve ben hayal kurmaktan hiç vazgeçmedim. Bir gün kendi radyo programımı yapmak istiyorum. Kadıköy escort seslerini, insanların içten hikâyelerini anlatmak… Bu semtin kalbini duyurmak.

Ben Elif’im. 24 yaşındayım. Kadıköy escort yaşıyorum. Hayat zor ama ben güçlüyüm. Her sabah vapur düdüğüyle uyanıyor, her gece denizin uğultusuyla uyuyorum. Kadıköy, bana zor bir hayat verdi ama aynı zamanda kim olduğumu da öğretti.

Benim adım Zeynep. 22 yaşındayım. İstanbul’un kalbi, hayallerin ve gerçeklerin iç içe geçtiği Kadıköy escort yaşıyorum. Burası bazen bir sığınak, bazen bir labirent gibi… Her köşesinde ayrı bir hayat, her sokakta başka bir mücadele var.

Aslen Balıkesirliyim. Üniversite için geldiğim İstanbul’da kendi ayaklarım üzerinde durmayı öğrenmek zorunda kaldım. Marmara Üniversitesi’nde sanat tarihi okuyorum. Dışarıdan bakıldığında özgür bir genç kadın olarak görünsem de iç dünyamda her gün yeni bir sınav veriyorum.

Kadıköy’de küçük bir apartman dairesinde yalnız yaşıyorum. Kira yüksek, faturalar kabarık ama yine de bağımsız yaşamak bana iyi geliyor. Gündüzleri okula gidiyorum, akşamları ise bir kafede baristalık yapıyorum. Yorucu, evet. Ama hayallerim için mücadele etmek zorundayım. Kimseye minnet etmeden kendi yolumu çizmek istiyorum.

Kadın olmak, hele ki İstanbul gibi bir şehirde, hiç kolay değil. Yalnız yürürken sırtımdaki bakışları hissediyorum. Herkes özgürlükten bahsederken, biz hâlâ eve geç dönerken “başımıza bir şey gelmesin” diye dua ediyoruz. Bu yüzden sessizce ama güçlüce direniyorum.

Seni Bekliyorum

Hayalim, bir gün kendi sanat galerisini açmak. Genç kadın sanatçıların kendini ifade edebileceği, kimsenin onları susturamayacağı bir alan yaratmak. Belki de bu yüzden Kadıköy’deyim — çünkü bu semtte hâlâ umut var. Kitapçılarda, sahilde gitar çalan gençlerde, duvarlardaki grafitilerde… Her yerde bir ses var, bir mücadele.

Ben Zeynep. 22 yaşındayım. Kadıköy escort gölgeli sokaklarında bazen kayboluyorum, ama sonunda hep kendimi buluyorum. Yaşam zor, evet. Ama her yeni gün, başka bir direnişin başlangıcı.